In de eerste gesprekken bepalen we de diagnose en het doel van de behandeling. De duur van een psychotherapie kan variëren van enkele maanden tot enkele jaren. De frequentie van de gesprekken is meestal om de week. De duur van de gesprekken is 45 minuten.
Bij de behandeling kan gebruik worden gemaakt van een van de volgende therapievormen:
Psychotherapie is een behandelmethode die wordt toegepast bij psychische klachten en stoornissen, zowel bij kinderen en jeugdigen als bij volwassenen en ouderen. De therapie bestaat als regel uit gesprekken met mij als BIG-geregistreerde psychotherapeut. De behandeling kan individueel zijn, maar ook in groter verband (relatie, gezin, groep) plaatsvinden. Als psychotherapeut los ik geen problemen voor u op, maar helpt u nare dingen anders te zien, pijnlijke gevoelens te verwerken of moeilijke situaties anders aan te pakken. In emotionele situaties, zoals bij een trauma of verlies van een naaste of van werk kunnen er oude patronen van omgaan met innerlijke conflicten geactiveerd worden. In de psychodynamische therapie wordt hier aandacht aan besteed door de ‘oude’ herinneringen onder de loep te nemen en met de therapeut te bespreken. Het doel van de therapie is uw psychische klachten en problemen op te heffen, of zoveel te verminderen dat u er minder last van hebt. De problemen waarvoor mensen in psychotherapie gaan zijn heel verschillend. Voorbeelden van psychische problemen zijn: angsten, depressies, burn-out, verslavingsproblemen, fobieën en dwanghandelingen. Vaak liggen negatieve ervaringen aan de problemen ten grondslag. (Bron: www.lvvp.info)
Tijdens de systeemgesprekken worden de problemen besproken en uw psychotherapeut zoekt samen met de deelnemers naar andere manieren om individueel en als context met de situatie om te gaan. In de therapie kunnen de deelnemers zich bewust worden van onderlinge reacties op elkaar en begrijpen welke invloed zij op anderen hebben. Vaak wordt er huiswerk afgesproken, bijvoorbeeld om uit te proberen hoe het bevalt om zaken anders te doen dan voorheen. Een belangrijke doelstelling is het doen verminderen of verdwijnen van de klachten of problemen. Dit wordt bereikt doordat mensen zich anders gaan gedragen ten opzichte van elkaar, anders met elkaar omgaan, anders op elkaar reageren en/of doordat men een andere visie krijgt op de problemen, op zichzelf en op de relaties met anderen. Soms kunnen in de therapie bepaalde problemen direct worden opgelost. In andere situaties krijgen mensen handreikingen waardoor zij beter in staat zijn om zelf oplossingen te vinden. Partners en gezinsleden zijn soms vanuit hun jeugd onveilig gehecht waardoor spanningen in de relatie in het hier en nu niet goed opgelost kunnen worden. Vanuit de EFT (Emotional Focus Therapie) kan er gewerkt worden aan een veiliger gehechtheid en relatiekwetsuren genezen worden. (Bron: www.nvrg.nl)
Mensen die worstelen met angst, depressie of persoonlijkheidsproblemen worden vaak geleid door gedachten waarvan ze zich niet bewust zijn; dit noemen wij ‘schema’s’ en “modi’s” . Daarbij moeten we denken aan ingebeelde overtuigingen (cognities), zoals: “Ik ben dom, minderwaardig of lelijk, maar niemand mag dat merken. Als ze dat doorkrijgen, zullen ze me uitlachen.” Of: “Er is niemand in de wereld die van mij houdt, ik ben alleen op de wereld en ik ben hulpeloos. Ik kan het niet zelf.” Of: “Ik kan niet weg.” Of: “Ik mag geen fouten maken, ik moet altijd de controle houden, ik moet bestuderen of wat ik gisteren heb gezegd wel klopte. Ik moet precies uitstippelen wat ik morgen ga doen, anders gaat het fout.” In de schematherapie trachten we deze onbewuste ideeën op het spoor te komen en positief om te buigen.
In de cognitieve gedragstherapie gaat het erom bij bepaalde emotionele voorvallen te achterhalen wat iemands onbewuste gedachten op dat moment waren. Vaak vinden mensen het moeilijk om onder woorden te brengen wat er in ze omgaat. Veel mensen weten dat niet en beseffen niet waarom ze zo aangeslagen zijn door een bepaalde gebeurtenis. Overigens kan dit in relaties tot grote frustraties leiden van de partner, die meent dat de ander het wel kan, maar niet wil vertellen wat er in hem of haar omgaat.
Nadat de therapeut er samen met de patiënt achter gekomen is wat diens emotionele (onbewuste) gedachten waren, trachten we die positief om te buigen. Met als resultaat een andere, meer ‘helpende’ gedachte, die men zich kan eigen maken.
Oplossingsgerichte therapie richt zich op de aard van de oplossing, op de toekomst en benut de krachten en vaardigheden waarover de patiënt al beschikt. Dit betekent dat de behandelaar veelal specifieke vragen stelt om de patiënt dichter bij de oplossing te brengen, zoals “Wat gaat er al een beetje beter?” en “Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?” Door de zogenaamde wondervraag wordt de patiënt uitgenodigd zich voor te stellen hoe het leven eruit ziet als de klachten en problemen er niet meer zouden zijn. Hierdoor wordt duidelijk wat de patiënt wil veranderen. Hulpbronnen (recources) en innerlijke veerkracht (recilience) worden bewust gemaakt en zoveel mogelijk intrinsiek gemotiveerd. Samen met de behandelaar bekijkt de patiënt welke situaties in het heden en verleden te vergelijken zijn met de gewenste oplossing. Gezamenlijk wordt gezocht naar kleine, haalbare stappen. De behandelaar staat uitgebreid stil bij het gedrag van de patiënt, bij wat hij beter en anders heeft gedaan in vergelijking met de sessie daarvoor. Hiermee wordt de positieve verandering bekrachtigd. Deze leidt op haar beurt tot meer zelfvertrouwen bij de patiënt.